Met Stichting Anne-Bo eert Annemiek haar overleden dochter
De dochter van Annemieke overleed vorig jaar op negentienjarige leeftijd aan een ontsteking in haar hartspier. “Er zijn geen woorden voor zo’n verlies.” Toch wist Annemieke vanaf dag één dat ze hier iets mee moest. “Ik wilde Anne-Bo in ere houden”, zegt Annemieke. Ze wist ook hoe: een stichting opzetten om meisjes te helpen die genoeg hersens hebben om te studeren, maar die het financieel of sociaal niet gegeven is om daadwerkelijk aan een studie te beginnen. En zo ontstond Stichting Anne-Bo.
// VERZAMELEN
“In oktober 2019 stonden er twee politieagenten bij mij aan de deur. Zij vertelden mij dat Anne-Bo was overleden. Ik verkeerde in een shock. Er zijn geen woorden voor zo’n verlies. Het gemis is er ook nog steeds iedere dag en wordt geen greintje minder.
Er is een leven voor Anne-Bo en een leven na. En dat leven na het overlijden van Anne-Bo is totaal anders. Na haar overlijden, wist ik meteen dat ik iets wilde doen om haar te eren.
Ik heb zelf als bestuurslid van de Kinderuniversiteit in Haarlem gewerkt. Ook was ik actief voor de Weekend Academie, waar gemotiveerde kinderen uit achterstandswijken extra scholing krijgen in het weekend. Ik vond het heel belangrijk dat Anne-Bo en mijn andere dochter Annemieke jr. daar een keer mee naartoe gingen. Het was zo bijzonder om te zien hoe mijn dochters omgingen met die meisjes. Anne-Bo ging regelmatig mee. Ze was begaan met iedereen. Het was een heel bijzonder meisje, met een heel groot hart. Ze kon niet tegen onrecht en wilde hier zelf ook tegen vechten. Daarom past de stichting heel goed bij haar.
Annemieke met haar dochters Anne-Bo en Annemieke Jr.
In het afgelopen halfjaar heeft de stichting een enorme vlucht genomen. We zijn vorig jaar december officieel gestart. Nu een halfjaar later bieden we al aan achttien meisjes financiële steun, onder andere het betalen van studiegeld een laptop, en bieden we coaching.”
// VERBINDEN
“Anne-Bo was een echte verbinder. Daarom vind ik het zo belangrijk om haar te blijven eren. Ik zeg altijd: noem haar bij haar naam en zij bestaat. Anne-Bo zou de stichting geweldig vinden.
We begonnen de stichting met een paar meisjes. Maar ik dacht groter. Door mijn commerciële achtergrond ben ik gewend targets te stellen en te halen. Via mijn netwerk en dat van mijn medebestuursleden komt er genoeg geld binnen om vijftien meisjes vier jaar te laten studeren. Het is zo mooi om te zien dat de meisjes die wij helpen zich zo gehoord en gezien voelen. Dat is iets wat ze niet altijd hebben gehad. We proberen de meisjes ook echt met elkaar te verbinden. We stellen ze aan elkaar voor, luiden samen het nieuwe schooljaar in. Zo kunnen ze ook altijd bij elkaar terecht. Daarnaast krijgen ze ook toegang tot een netwerk waardoor ze hun dromen kunnen verwezenlijken. De stichting hangt aan elkaar van allerlei samenwerkingen. We hebben dit echt nodig. Zo werken we bijvoorbeeld samen met Thomas International. Zij doen assessments met de meisjes en zijn hiervoor onze vaste partner. Ook krijgen onze coaches via hen een training aangeboden, allemaal pro bono, om hun skills te verbeteren. We werken ook met veel scholen samen om daar mooie dingen te creëren, zoals cursussen. De eerste werving van de meisjes doen we ook op scholen. Daarnaast werken we samen met meerdere stichtingen, zoals Studie Onderwijs Steunfonds. Deze samenwerkingen zijn heel belangrijk voor het bestaan van onze stichting. We kunnen natuurlijk altijd meer samenwerkingen aangaan. Maar ik vind het wel belangrijk als onze partners ook echt iets voor de meisjes zelf doen.”
// VERTELLEN
“Door middel van interviews probeer ik het verhaal van Stichting Anne-Bo te vertellen. Zo had het Haarlems Dagblad na het overlijden van Anne-Bo een in memoriam over haar geschreven. Een paar maanden later benaderde die journalist mij voor de stichting. Dat interview ging het hele land door. Die aandacht is heel goed geweest voor Stichting Anne-Bo. We hebben een vliegende start gehad maar continuïteit moet er zijn.”
// VOORUITGANG
“Ik vind het heel moeilijk te zeggen waar we over een aantal jaar staan. We hebben zeker een groeiplan maar het hangt van zoveel factoren af. We willen gewoon zoveel mogelijk meisjes helpen. We willen ze stimuleren.
Om mijn doel te verwezenlijken, verzamelde belangrijke vrouwen uit mijn omgeving, die Anne-Bo gekend hebben, om een bestuur samen te stellen. Mijn Werkende Hoofden noem ik ze. Zij zijn mijn draagvlak, kracht en netwerk. Elk gespecialiseerd op haar eigen expertise. Dat is heel fijn. Ook vinden zij het heel belangrijk dat de meisjes goed behandeld worden, zoals ze hun eigen dochters zouden behandelen.”
Foto van Anne-Bo
Tip voor andere ondernemers
“Een onderneming is doen. Dat is het belangrijkste. Hou de drive waarmee je begon vast. Heb lef, doe en geef niet op. Ik zeg altijd: never never never give up. Tegenslagen horen bij het leven maar blijf doorgaan.”